"Nosferatu. Dyktator Lęku" w Teatrze Ochoty
"Nosferatu. Dyktator Lęku" to: film, instalacja wideo lub video-remake inspirowany dwoma klasycznymi ekranizacjami powieści Brama Stokera pod tytułem "Dracula " - filmami: "Nosferatu - symfonia grozy"(Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, reż. Friedrich Wilhelm Murnau, 1922) i "Nosferatu - Wampir" (Nosferatu: Phantom der Nacht, reż. Werner Herzog, 1979).
"Nosferatu. Dyktator Lęku" drastycznie zawęża ramy literackiego pierwowzoru, redukując go do kilku elementów. Selektywnie też korzysta z tradycyjnych cech horroru, większą wagę przykładając do wartości innego z gatunków filmowych, jakim jest dokument. Film wykorzystuje analogie historyczne by mówić o "horrorze" , którego należy szukać w rzeczywistości, historii czy tradycji, ale też chce uwiarygodnić coś, co wydaje się niewiarygodne.
Pierwsza część filmu, która nosi tytuł "Berlin", jest pozbawionym dialogów obrazem, nawiązującym do dzieła Murnau'a głównie poprzez konwencję wizualną, oddającą klimat estetyki ekspresjonizmu niemieckiego z lat dwudziestych XX?wieku. Ta część jest tylko pozornie niema ? słyszymy rytm kroków tytułowego bohatera i odgłosy budzącego się wielkiego miasta.
Część druga, zatytułowana "Warschau" to film zawierający narrację zarówno w tekście jak i w obrazie. Akcja przeniesiona jest do Warszawy, do pogrążonego w ciemności mieszkania. Film jest szczególnym dialogiem, w którym oko kamery zastępuje rozmówcę, patrzy ? ale nie odpowiada. Nie ma w nim chronologii faktów. Są za to specyficzne refleksje: o przestrzeni, o podróżowaniu... i upodobaniu do wojny, krwi i potworności.
27 września - wtorek
godzina 20.00
Teatr Ochoty
Wstęp wolny po wcześniejszej rezerwacji miejsc: kasa@teatrochoty.pl
źródło: www.teatrochoty.pl
"Nosferatu. Dyktator Lęku" drastycznie zawęża ramy literackiego pierwowzoru, redukując go do kilku elementów. Selektywnie też korzysta z tradycyjnych cech horroru, większą wagę przykładając do wartości innego z gatunków filmowych, jakim jest dokument. Film wykorzystuje analogie historyczne by mówić o "horrorze" , którego należy szukać w rzeczywistości, historii czy tradycji, ale też chce uwiarygodnić coś, co wydaje się niewiarygodne.
Pierwsza część filmu, która nosi tytuł "Berlin", jest pozbawionym dialogów obrazem, nawiązującym do dzieła Murnau'a głównie poprzez konwencję wizualną, oddającą klimat estetyki ekspresjonizmu niemieckiego z lat dwudziestych XX?wieku. Ta część jest tylko pozornie niema ? słyszymy rytm kroków tytułowego bohatera i odgłosy budzącego się wielkiego miasta.
Część druga, zatytułowana "Warschau" to film zawierający narrację zarówno w tekście jak i w obrazie. Akcja przeniesiona jest do Warszawy, do pogrążonego w ciemności mieszkania. Film jest szczególnym dialogiem, w którym oko kamery zastępuje rozmówcę, patrzy ? ale nie odpowiada. Nie ma w nim chronologii faktów. Są za to specyficzne refleksje: o przestrzeni, o podróżowaniu... i upodobaniu do wojny, krwi i potworności.
27 września - wtorek
godzina 20.00
Teatr Ochoty
Wstęp wolny po wcześniejszej rezerwacji miejsc: kasa@teatrochoty.pl
źródło: www.teatrochoty.pl
Komentarze
Prześlij komentarz