Ulice Ochoty - Górnickiego
Łukasz Górnicki pochodził z ubogiej, mieszczańskiej rodziny. Urodził się w Oświęcimiu w 1527 roku, tam mieszkał i uczył się, ale już w wieku jedenastu lat zaopiekował się nim wuj – kleryk kaplicy królewskiej na Wawelu – Stanisław Gąsiorek. Wuj zadbał o studia Łukasza w Krakowie, później też o jego karierę na dworze, a w końcu uczynił go spadkobiercą..
W 1545 roku Górnicki został pisarzem kancelaryjnym na dworze biskupa krakowskiego Samuela Maciejowskiego. Kontynuował pracę po śmierci Maciejowskiego, gdy dwór przejął Andrzej Zebrzydowski. Towarzyszył podróżom króla do Gdańska, Królewca i na Litwę.
Górnicki przyjął niższe święcenia kapłańskie, w latach 50. XVI wieku przejął po wuju probostwa w Wieliczce i Kętach. Nigdy nie pełnił obowiązków w probostwach, ustanowił zastępców, a sam dzięki zyskanym w ten sposób środkom, zajął się studiami prawniczymi w Padwie. Po powrocie do kraju został sekretarzem tajnej kancelarii królewskiej. Od listopada 1559 roku przez trzynaście lat był bibliotekarzem Zygmunta Augusta. Na dworze króla rozwijał swój talent poetycki, także tłumaczył na zlecenie króla, od którego z czasem otrzymał herb szlachecki, posadę rewizora w Tykocinie, a później całe starostwo tykocińskie.
Tam, z dala od dworu, zajął się pisaniem i tłumaczeniem, ożenił się z Barbarą Broniewską. Jako starosta mocno uciskał podwładnych mu chłopów, a co za tym idzie nie była mu przychylna szlachta. Nie przekładało się to jednak na uznanie królewskie, ogromnym zaufaniem darzył go także Stefan Batory, który powierzył mu wybór posłów na sejm z Podlasia.
Pod koniec XVI wieku zmarł przyjaciel Górnickiego – Jan Kochanowski, dwa lata później król Batory, a w końcu w 1587 roku także i żona. Ciężkie przeżycia popchnęły Łukasza Górnickiego znów do pracy twórczej. Pisał poezję, przekładał kolejne dzieła, napisał „Rozprawę o grafice” z własnymi uwagami o ortografii polskiej.
W 1594 roku zarzucił stanowisko starosty i osiadł w domu w Lipnikach, tam też zmarł w 1603.
a ulica Górnickiego...
- graniczy z parkiem wielkopolskim, jednokierunkowo łączy Dantyszka z Filtrową
W cyklu Ulice Ochoty ostatnio pisaliśmy o:
- Wincentym Rapackim
- Witoldzie Pogorzelskim
- Marianie Nowickim
Wszystkich opisanych patronów znajdziecie tu:
http://ochotanawolnyczas.blogspot.com/search?q=ulice+ochoty
źródło: wiki
W 1545 roku Górnicki został pisarzem kancelaryjnym na dworze biskupa krakowskiego Samuela Maciejowskiego. Kontynuował pracę po śmierci Maciejowskiego, gdy dwór przejął Andrzej Zebrzydowski. Towarzyszył podróżom króla do Gdańska, Królewca i na Litwę.
Górnicki przyjął niższe święcenia kapłańskie, w latach 50. XVI wieku przejął po wuju probostwa w Wieliczce i Kętach. Nigdy nie pełnił obowiązków w probostwach, ustanowił zastępców, a sam dzięki zyskanym w ten sposób środkom, zajął się studiami prawniczymi w Padwie. Po powrocie do kraju został sekretarzem tajnej kancelarii królewskiej. Od listopada 1559 roku przez trzynaście lat był bibliotekarzem Zygmunta Augusta. Na dworze króla rozwijał swój talent poetycki, także tłumaczył na zlecenie króla, od którego z czasem otrzymał herb szlachecki, posadę rewizora w Tykocinie, a później całe starostwo tykocińskie.
Tam, z dala od dworu, zajął się pisaniem i tłumaczeniem, ożenił się z Barbarą Broniewską. Jako starosta mocno uciskał podwładnych mu chłopów, a co za tym idzie nie była mu przychylna szlachta. Nie przekładało się to jednak na uznanie królewskie, ogromnym zaufaniem darzył go także Stefan Batory, który powierzył mu wybór posłów na sejm z Podlasia.
Pod koniec XVI wieku zmarł przyjaciel Górnickiego – Jan Kochanowski, dwa lata później król Batory, a w końcu w 1587 roku także i żona. Ciężkie przeżycia popchnęły Łukasza Górnickiego znów do pracy twórczej. Pisał poezję, przekładał kolejne dzieła, napisał „Rozprawę o grafice” z własnymi uwagami o ortografii polskiej.
W 1594 roku zarzucił stanowisko starosty i osiadł w domu w Lipnikach, tam też zmarł w 1603.
a ulica Górnickiego...
- graniczy z parkiem wielkopolskim, jednokierunkowo łączy Dantyszka z Filtrową
W cyklu Ulice Ochoty ostatnio pisaliśmy o:
- Wincentym Rapackim
- Witoldzie Pogorzelskim
- Marianie Nowickim
Wszystkich opisanych patronów znajdziecie tu:
http://ochotanawolnyczas.blogspot.com/search?q=ulice+ochoty
źródło: wiki
Komentarze
Prześlij komentarz