Ulice Ochoty - Bobrowskiego

Stefan Bobrowski pochodził ze szlacheckiej rodziny mieszkającej na Ukrainie. Studiował filozofię na Uniwersytecie w Petersburgu, tam też poznał opozycjonistów polskich i rosyjskich. W 1860 przeprowadził się do Kijowa, gdzie pod przykrywką studiów, prowadził działalność konspiracyjną. Wstąpił wtedy do Związku Trojnickiego i w krótkim czasie zaczął pełnić funkcje kierownicze w organizacji, która chciała między innymi odbudowy Polski sprzed rozbiorów.
W 1862 roku policja wykryła i zamknęła konspiracyjną drukarnię współorganizowaną przez Bobrowskiego. W wyniku pomyłki służby aresztowały jednak innego studenta – Aleksandra Bobrowskiego, który natychmiast po zwolnieniu ostrzegł Stefana. Przez kilka miesięcy ukrywał się zagranicą. W Nowy Rok 1863 był już w Warszawie, gdzie został członkiem kierownictwa Komitetu Centralnego Narodowego.

Głosował za wybuchem powstania, choć nie wierzył w jego sukces. Uznał dyktaturę generała Langiewicza, aby zapobiec konfliktom między powstańcami, choć sam przekonał wcześniej Tymczasowy Rząd Narodowy, żeby nie powoływać już dyktatorów.

W korespondencji adresowanej do Langiewicza, a ujawnionej później w środowisku opozycyjnym, Bobrowski pisał bardzo nieprzychylnie o hrabim Adamie Grabowskim, którego działania mogły skłócić powstańców. Hrabia jako człowiek honoru wyzwał Bobrowskiego na pojedynek na pistolety.
Przez krótkowidztwo Stefan Bobrowski nie miał żadnych szans, zginął na miejscu w Lesie Łaszczyńskim. Był to potężny cios w powstanie styczniowe.


Wyświetl większą mapę

----------
W cyklu Ulice Ochoty ostatnio pisaliśmy o:
- Krzysztofie Warszewickim
- Sue Ryder
- Williamie H. Lindleyu

Wszystkich opisanych patronów znajdziecie tu:
http://ochotanawolnyczas.blogspot.com/search?q=ulice+ochoty

źródło: wiki + warszawa.gazeta.pl